Bespreek vier ideologië van taal geïdentifiseer deur Cobarrius (1983)
1. Linguïstiese purisme: Hierdie ideologie fokus op die bewaring en beskerming van die oorspronklike vorm van 'n taal deur die verwerping van enige vreemde invloede. Dit kan manifesteer as 'n afkeer van leenwoorde, taalvermenging en fonetiese veranderinge wat die oorspronklike aard van die taal bedreig.
2. Diglossia: Hierdie ideologie gaan oor die aanvaarding van 'n situasie waarin daar twee of meer variëteite van 'n taal bestaan en elk 'n spesifieke funksie of konteks het. Byvoorbeeld, een variëteit kan gebruik word vir formele situasies soos skryfwerk of openbare toesprake, terwyl 'n ander vir informele geselskapgeleenthede gebruik word.
3. Standaardisering: Hierdie ideologie hou in dat daar 'n gestandaardiseerde weergawe van 'n taal moet wees wat deur almal as norm aanvaar word. Hierdie standaardtaal kan gebruik word vir amptelike doeleindes, onderwys en kommunikasie tussen verskillende taalgebruikers.
4. Taaldiversiteit: Hierdie ideologie beklemtoon die waarde van taalverskeidenheid en moedig die erkenning en bewaring van verskillende taalvariante aan. Dit kan insluit dat meertaligheid aangemoedig word en dat minderheidstaalgebruikers se regte beskerm word.